به نقل از «عصر ایران»

گزارش ورایتی از حضور سینمای ایران در ونیز / از اظهارات وحید جلیلوند تا واکنش مدیر"ونیز" به فیلم جعفر پناهی

تاریخ انتشار: ۱۴ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۳۹۱۷۶

ورایتی با نقل‌قول‌های از حضور سینمای ایران در جشنواره فیلم ونیز گزارش داده است، مدیر این رویداد اعلام کرده است که فیلم « بدون خرس » جعفر پناهی سیاسی نیست و همچنین وحید جلیلوند دیگر کارگردان ایرانی که با فیلم جدیدش حضور دارد، گفته است:" «شب، داخلی، دیوار» بازتابی از جامعه ایران نیست بلکه به‌واقع پرتره‌ای از جهانی‌ست که در آن زندگی می‌کنیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

"

سینمای ایران پس از حضور قدرتمند در جشنواره‌هایی چون برلین، کن و کارلووی واری، امسال با چهار فیلم در بخش رسمی شامل دو فیلم در بخش مسابقه اصلی حضور دارد و همچنین لیلا حاتمی بازیگر فیلم «جدایی» اصغر فرهادی یکی از اعضای هیات داوران اصلی ونیز است.

به گزارش ایسنا، «آلبرتو باربرا» رئیس جشنواره ونیز پیش از این درباره حضور چشمگیر سینمای ایران در دوره هفتاد و نهم این رویداد سینمایی گفته بود: «تعداد باورنکردنی فیلم‌ از فیلمسازان ایرانی متقاضی حضور در جشنواره بودند که بخصوص با پیچیدگی‌های سیاسی و اجتماعی در ایران و شرایط فیلمسازان قابل توجه است! بویژه با توجه به رشد و تجدید سینمای ایران و همه کارگردانان و فیلمنامه‌نویسان جدیدی که در حال ظهور هستند. ولی ما به همه به یک اندازه توجه می‌کنیم و انتخاب‌هایی که انجام می‌دهیم صرفاً زیبایی‌شناختی است و نه سیاسی».

«باربرا» فیلم «بدون خرس» جعفر پناهی را که در بخش رقابتی حضور دارد و دو داستان موازی را در هم می آمیزد که در آن عاشقان با موانع پنهانی مواجه می شوند را بهترین فیلم این کارگردانی در یک دهه اخیر توصیف کرده و خاطرنشان کرد که این یک فیلم سیاسی نیست بلکه در واقع یک عاشقانه است».

وحید جلیلوند، سینماگر ایرانی که امسال با فیلم «شب، داخلی، دیوار» دیگر نماینده سینمای ایران در بخش مسابقه اصلی است، در گفتگوی کوتاهی پیش از سفر به ونیز برای حضور در جشنواره به «نیک ویوارلی» خبرنگار ورایتی می‌گوید:«رنج‌ها، توان قصه‌گویی بیشتری دارند. اگرچه وضعیت دشوارِ زندگی، ملال‌آور است، اما درام‌ها غالبا در همین فضا شکل می‌گیرند. شاید در سایر کشورهای غربی و یا در آمریکا، هنرمندان می‌بایست در جستجوی درام باشند اما در خاورمیانه، درام بخشی از زندگیِ روزمره مردم است.

جلیلوند که دو فیلم اولش «چهارشنبه، ۱۹ اردیبهشت» و «بدون تاریخ، بدون امضا» هر دو در بخش افق‌های ونیز رونمایی شدند، درباره فیلم جدیدش «شب، داخلی، دیوار» توضیح می‌دهد: «این فیلم، داستان مردی کم‌بیناست که زندگی‌اش در مواجه با زنی متواری تغییر می‌کند. لزوما این فیلم بازتابی از جامعه ایران نیست بلکه به‌واقع پرتره‌ای از جهانی‌ست که در آن زندگی می‌کنیم.»

هومن سیدی، کارگردان که فیلم «جنگ جهانی سوم» او در بخش افق‌های ونیز نمایش داده می‌شود نیز با فیلم جدیدش یک استعاره سیاسی برای کشورش و فراتر از آن ساخته است. «جنگ جهانی سوم» درباره یک کارگر روز مزد بی خانمان در یک کارگاه ساختمانی به نام شکیب است. او به صورت تصادفی برای بازی در فیلمی درباره جنایات هیتلر در طول جنگ جهانی دوم استخدام می‌شود که در آن کارش فیلمبرداری می‌شود. شکیب در ادامه با فیلمسازانی ظالم رو به رو می‌شود و نقش‌اش برای مخفی کردن عشق پنهانی‌اش (لادن) به طرز غم انگیزی اشتباه از کار در می‌آید و موقعیت جدید و فرصت بی‌تکرار پیش آمده برای او را، با تهدید رو به رو می‌کند.

هومن سیدی در توضیح فیلمش نوشته است: «جوامع تحت حاکمیت رژیم های توتالیته مؤثرترین خالق آنارشیست‌ها هستند. من همیشه به این فکر کرده‌ام که تا چه زمانی می‌تواند ظلم و ستم در جهان وجود داشته باشد و چه کسانی توسط حاکمان قدرتمند چنین جوامعی درهم شکسته می شوند».

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: سینمای ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۳۹۱۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آقای حسن فتحی! تکلیف ما با آخرین ساخته شما دقیقا چیست؟

آفتاب‌‌نیوز :

فیلم «مست عشق» بالاخره پس از حواشی فراوان اکران شد و در نخستین روز نمایش عمومی خود، یک رکوردشکنی سهمگین از خود به جای گذاشت و توانست با جذب ۵۱ هزار مخاطب، رکورد فروش روز نخست سینما را از آن خود کند. مجموع فروش این فیلم برای روز نخست، ۳ میلیارد و ۶۰۰ میلیون تومان بوده است.

آخرین ساخته حسن فتحی یکی از مهم‌ترین فیلم‌های چند سال اخیر است که حاشیه‌های زیادی در اطراف آن شکل گرفت و حالا بعد از چند سال رنگ پرده دیده است. یکی از پروژه‌های مهم و بین‌المللی سینمای ایران درباره شخصیت محبوب عارفان و صالحان مولانا جلال‌الدین محمد بلخی. در ادامه مروری داریم بر متن و حاشیه و اطلاعات فیلم مست عشق.

بازیگران و عوامل فیلم مست عشق

یکی از ویژگی‌های جذاب فیلم مست عشق ترکیب حضور بازیگران آن است. از ستارگان مطرح سینمای ایران و ترکیه همگی در این اثر سینمایی دور هم جمع شده‌اند و می‌توان این فیلم را یکی از مهم‌ترین و پرستاره‌ترین آثار سینمایی چند سال اخیر دانست؛ پارسا پیروزفر بازیگر مطرح و محبوب سینمای ایران در نقش مولانا بازی می‌کند و شهاب حسینی نیز در نقش شمس تبریزی با گریمی متفاوت و دیدنی در این اثر حضور دارد. حسام منظور دیگر بازیگری است که یکی از نقش‌های اصلی این فیلم یعنی شخصیت حسام‌الدین چلبی (همنشین و شاگرد مولانا) را بر عهده گرفته است.

بوراک توزکوپاران بازیگر مطرح سینمای ترکیه در نقش سلطان ولد (پسر بزرگ مولانا) حضور دارد. بوران کوزوم دیگر بازیگر مطرح ترکیه است که نقش علاءالدین (پسر مولانا) را بازی می‌کند. اما شاید یکی از مهم‌ترین چهره‌های این فیلم هانده ارچل ستاره تلویزیون و سریال‌های ترکیه است که در مست عشق در نقش کیمیا خاتون (دختر مولانا) حضور یافته است. بنسو سورال در نقش مریم، سلما ارگچ در نقش کِرّا خاتون (همسر مولانا)، ابراهیم چلیکول در نقش اسکندر و خالد ارگنچ ستاره مطرح ترکیه که پیش از این در سریال دیدنی حریم سلطان بازیگر نقش محوری بود در نقش پدر مولانا، از دیگر بازیگران این فیلم هستند.

مهران برومند تهیه‌کننده این اثر است که با سرمایه‌گذاران کشور ترکیه این فیلم را تولید کرده و تمامی تصاویر در کشور ترکیه ضبط شده است. فاهیر آتاک اوغلو آهنگساز آثاری همچون عمر و حریم سلطان، آهنگسازی موسیقی فیلم را بر عهده داشته و علیرضا قربانی موسیقی تیتراژ آن را اجرا کرده است.

خلاصه داستان

داستان فیلم مست عشق بخشی از زندگی «مولانا» و «شمس تبریزی» در سال‌های ۶۴۰ تا ۶۴۵ هجری قمری را به تصویر می‌کشد. این فیلم درباره‌ی رابطه «مولانا» با «شمس تبریزی» و عشقی که او نسبت به «شمس» داشت و تأثیر فراوان او بر زندگی و اشعار «مولانا» و عشق و ارتباط او با خدا و عرفان را به تصویر می‌کشد.

پرسش بزرگی که مست عشق مطرح می‌کند

صفحه اینستاگرامی فیلمتو که اخبار حوزه سینما را پوشش می‌دهد درباره ساختار فیلم می‌نویسد: آیا «مست عشق» سخنی تازه در باب یکی از رازآلوده‌ترین روابط انسانی دارد؟ آیا سازندگان، مخاطب را به نکاتی مگو، ارجاع می‌دهند؟ پاسخ منفی است. پس چرا باید «مست عشق» را دید؟ به این دلیل که فیلم دارای هویتی مستقل است و خوانش مخصوص به خود از سوژه را دارد. وانگهی، یکی از کارکرد‌های سینما، تصویری کردن شنیده‌ها و خوانده‌شده‌ها است؛ حتی اگر حرفی تازه نداشته باشد.

مهم این است که حالا، در ویترین سینمای ایران فیلمی وجود دارد که فراز‌هایی از زندگی شمس و مولانا به همراه اتفاقات زمانه را تبدیل به یک روایت سرگرم‌کننده، با چاشنی قصه، فضاسازی، موسیقی، بازی‌های خوب و ... کرده. تازه، در حد توان، تلاش کرده منصف باشد و از قدیس‌سازی و تاکید اغراق‌آمیز بر جغرافیا (ایرانی بودن مولانا) بپرهیزد. چون هدف اصلی فیلم همانی است که بار‌ها شمس بیان می‌کند: «عشق یا تکلیف؟» و آن‌چه مولانا را از مرحله زهد به عرفان می‌رساند، رهایی از قید تکلیف و راهی شدن در وادی عشق است.

روایتی عامه‌پسند با حضور کم‌جانِ مولانا

الهه آرانیان در روزنامه خراسان می‌نویسد: در «مست عشق» حضور مولانا در قامت یک شاعر و عارف را خیلی کم رنگ خواهید دید و بیشتر روایت عاشقانه و معمایی از سرگذشت شمس تبریزی و این‌که چه بر سرش آمده و مرده یا زنده بودنش، شما را درگیر خواهد کرد. رفت و برگشت بین گذشته و حال و روایت آن چه قبلاً اتفاق افتاده و پل زدن به سمت آن‌چه در زمان حال رخ داده، به جذابیت فیلم کمک کرده‌است. در روزگارِ مصادره مفاخر و بزرگان ایرانی، تأکید بر ایرانی‌بودن مولانا و زاده‌شدن او در بلخ و نیز زبان استوار فیلم نامه و استفاده از زبان رسمی فارسی در «مست عشق» شایسته تحسین است.

تیتراژ پایانی فیلم با صدای علیرضا قربانی و آهنگ سازی حسام ناصری از دیگر نقاط قوت آن است که در چند روز گذشته در فضای مجازی با بازخورد خوب مخاطبان همراه بوده‌است. طراحی صحنه و طراحی لباس شخصیت‌ها نیز متناسب با روزگار مولانا در قرن هفتم هجری است. عده قابل‌توجهی از مخاطبان هم به تدوین فیلم انتقاد کرده‌اند. به هر حال «مست عشق» را با همه کم‌وکاستی‌هایش باید دید و امیدوار بود که زندگی دیگر چهره‌ها و بزرگان فرهنگ و ادبیات این سرزمین هم به تصویر کشیده شود.

نظر کاربران چیست؟

آیدین سیارسریع: ساختن فیلمی درباره مولانا کار سختیه. اگه روی سیر و سلوک و تحول درونی مولانا تمرکز بشه جذابیتی برای مخاطب سینما نداره. از طرفی اگه کشمکش بیرونی اضافه و پرداخت هالیوودی پررنگ شه، میشه همین که دوستان زحمت کشیدن. ترکیبی از گیم آو ترونز و کلید اسرار. پس اصلا چه کاریه کلا؟

سوین: فیلم «مست عشق» بنظرم ارزش دیدن داره و جدا از بازیگران موسیقی فوق‌العاده‌ای داشت. هرچند میشه انتقاد‌هایی مثل دوبله شدن دیالوگ‌های ترکی و کم بودن صحنه‌های شمس و مولانا مطرح کرد. بازیگری هانده ارچل این‌بار عالی بود.

پرسفونه: واقعا از مست عشق خوشتون اومد؟ جز بازیگر خوشگل و دکور خفن چی داشت واقعا؟

محدثه: هانده ارچل یه استوری از مست عشق نذاشت حداقل بگه آره منم تو این کار بودم، بعد ما کم مونده رو تیشرتمون پوستر مست عشق رو چاپ کنیم چرا، چون ایران بعد عمری با یه کشور خارجی کار داده بیرون. ترکیه اونقدرا که باید و شاید خارجی نیست از هیجانت کم کن ایرانی.

مهرو: یه جوری از مست عشق بد می‌گید که آدم جرات نمیکنه بگه خوشش میاد. درسته شاهکار سینمایی نبود، وقتی اینقدر که داره له میشه هم نبود. همینجوری هم فتحی مجبور شده فیلم رو سلاخی کنه.

ماندانا: "مست عشق" رو دیدیم و به نظرم:

۱: بازی شهاب حسینی خوب نبود، حداقل نسبت به بازی ابراهیم چلیکول.

۲: فیلمنامه‌ش خوب نبود، انتظاری که داشتم رو ندیدم، روایت‌های سطحی داشت.

۳: جلوه‌های بصری قشنگی داشت.

۴: اگه کتاب ملت عشق بخونی برات جذاب‌تره؛ که من نخوندمش!

منبع: سایت برترینها